Verbum

сродни

нареч. в знач. сказ. разг. быть сродни кому-либо — быць радней (блізкім) каму-небудзь

он мне сродни — ён мне радня

сроднившийся

1) прич. які (што) зрадніўся, які (што) парадніўся

2) прил. зроднены

параднёны

сроднить

совер. зрадніць, парадніць

сродниться

зрадніцца, парадніцца

сродный

(сходный) падобны

(однородный) аднародны

(родственный) родны

сродные явления — падобныя (аднародныя) з’явы

сродство

ср. (сходство) падабенства, -ва ср.

(однородность) аднароднасць, -ці жен.

(родственность) роднасць, -ці жен.

химическое сродство — хімічная роднасць

сроду

нареч. разг. зроду

сроённый

зроены

сроить

совер. с.-х. зраіць

сроиться

зраіцца