Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

окружающий

1) прич. які (што) акружае, які (што) абкружае

см. окружать

2) прил. навакольны

окружающий мир — навакольны свет

окруженец

разг. акружэнец, -нца муж.

окружение

1) (действие) акружэнне, -ння ср.

абкружэнне, -ння ср.

вырваться из окружения воен. — вырвацца з акружэння

2) (окружающая среда, обстановка) акружэнне, -ння ср., наваколле, -лля ср.

3) (обрамление) акружэнне, -ння ср.

окружённый

1) акружаны

2) абкружаны

см. окружить

окружить

совер.

1) акружыць

2) (расположиться вокруг) абкружыць

окружком

(окружной комитет) акругком, -ма муж. (акруговы камітэт)

окружной

1) (расположенный по окружности) акружны

окружная железная дорога — акружная чыгунка

2) (прил. к округ) акруговы

окружная избирательная комиссия — акруговая выбарчая камісія

окружность

жен.

1) мат. акружнасць, -ці жен.

2) (местность) наваколле, -лля ср.

окружный

навакольны

окружные селения — навакольныя сёлы

окрутить

совер.

1) абкруціць, мног. паабкручваць

(завернуть) загарнуць, мног. пазагортваць, укруціць, мног. паўкручваць (у што)

(обвернуть) абгарнуць, мног. паабгортваць, абвінуць

(обмотать) абматаць, мног. паабмотваць

2) прост. шутл. уст. (обвенчать) абкруціць