Verbum

извинительность

выбачлівасць, -ці жен., прабачнасць, -ці жен., выбачальнасць, -ці жен., прабачальнасць, -ці жен.

даравальнасць, -ці жен.

извинительный

выбачлівы, прабачны, выбачальны, прабачальны

(простительный) даравальны

извинить

совер.

1) выбачыць (каму што, за што), прабачыць (каму што, за што)

(простить) дараваць (каму што, за што)

прошу извинить меня — прашу выбачыць (прабачыць) мне

2) уст. (оправдать) апраўдаць

выбачыць, прабачыць

этот поступок нельзя извинить молодостью — гэты ўчынак нельга апраўдаць маладосцю

извини(те)! — выбачай(це)!, выбач(це)!, прабачай(це)!, прабач(це)! даруй(це)

извиниться

папрасіць прабачэння (у каго)

извинять

несовер. выбачаць, прабачаць

дараваць (каму што, за што)

извиняться

1) прасіць выбачэння, прабачэння (у каго)

2) страд. выбачацца, прабачацца

даравацца

см. извинять

извиняющий

1) прич. які (што) выбачае, які (што) прабачае

які (што) даруе (каму што, за што)

см. извинять

2) в знач. прил. выбачальны

извиняющийся

1) прич. які (што) просіць выбачэння (прабачэння)

2) в знач. прил. выбачлівы, прабачлівы

говорить извиняющимся тоном — гаварыць выбачлівым (прабачлівым) тонам

извитой, извитый

прил. см. извилистый, извивающийся

извить

совер. выгнуць, закруціць, скруціць