Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

раздельность

1) асобнасць, -ці жен., паасобнасць, -ці жен.

раздзельнасць, -ці жен.

2) раздзельнасць, -ці жен., выразнасць, -ці жен.

см. раздельный 1, 2

раздельный

1) асобны, паасобны

раздзельны

2) (чёткий) раздзельны, выразны

3) юр. раздзельны

раздельный акт — раздзельны акт

разделять

несовер.

1) дзяліць, раздзяляць, падзяляць

2) перен. падзяляць

(присоединяться) далучацца

(держаться, придерживаться) трымацца, прытрымлівацца

(переживать) перажываць (разам), зазнаваць

часто переводится также оборотом в сочетании с глаг., соответствующим значению сущ.

он не разделяет вашего мнения — ён не падзяляе вашай думкі

разделять воззрения — трымацца поглядаў

см. разделить

разделяться

1) дзяліцца, раздзяляцца, падзяляцца

см. разделиться

2) страд. дзяліцца, раздзяляцца, падзяляцца

см. разделять 1

раздетый

раздзеты

(без верхнего платья) распранены, распрануты

раздеть

совер. раздзець, мног. параздзяваць

(снять верхнее платье) распрануць, мног. параспранаць

раздеться

раздзецца, мног. параздзявацца

распрануцца, мног. параспранацца

раздёрганный

расскубены, мног. параскубаны, парасскубваны

разарваны, мног. паразрываны

раздёргать

совер. разг. расскубці, мног. парасскубаць, парасскубваць

(разорвать) разарваць, мног. паразрываць

раздёргивание

1) расскубванне, -ння ср.

разрыванне, -ння ср.

2) расшморгванне, -ння ср.

см. раздёргивать