призвание
ср.
1) (действие) уст. закліканне, -ння ср. (на што и да чаго)
(призыв) заклік, -ку муж.
см. призвать 3
2) (склонность) прызванне, -ння ср.
(к чему) схільнасць, -ці жен.
художник по призванию — мастак па прызванню
призвание к музыке — схільнасць да музыкі
3) (предназначение) прызначэнне, -ння ср.
историческое призвание пролетариата — стать могильщиком капитализма — гістарычнае прызначэнне пралетарыяту — стаць магільшчыкам капіталізму
призванный
1) прич. пазваны, пакліканы
2) прич. прызваны
3) прич. закліканы (на што и да чаго)
см. призвать
4) (имеющий призвание) прызваны
(предназначенный) прызначаны
он призван быть учёным — ён прызваны (прызначаны) быць вучоным, яго прызванне быць вучоным
призвать
совер.
1) (позвать) пазваць, паклікаць
призвать на помощь — пазваць (паклікаць) на дапамогу
2) (на военную службу) прызваць
3) (к чему) заклікаць (на што и да чаго)
призвать к защите Родины — заклікаць на абарону (да абароны) Радзімы
призвать к порядку — заклікаць да парадку
приземистость
прысадзістасць, -ці жен., каржакаватасць, -ці жен.
см. приземистый 1
приземистый
1) (о человеке) прысадзісты, каржакаваты
2) (о здании и т.п.) прысадзісты
приземление
спорт., ав. прызямленне, -ння ср.
приземлённо
нареч. (прозаически, не романтично) прыземлена
приземлённость
прям., перен. прыземленасць, -ці жен.