Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

распорошённый

расцярушаны

распарушаны

распорошить

совер. расцярушыць

распарушыць

распорядитель

распарадчык, -ка муж.

распорядительница

распарадчыца, -цы жен.

распорядительность

распарадчасць, -ці жен.

распорядительный

распарадчы

распорядительный орган государственной власти — распарадчы орган дзяржаўнай улады

распорядительский

распарадчы

распорядиться

совер.

1) (отдать приказание) распарадзіцца

2) (организовать) паклапаціцца

3) (найти применение) выкарыстаць

см. распоряжаться 1–3

распорядок

распарадак, -дку муж.

правила внутреннего распорядка — правілы ўнутранага распарадку

распоряжаться

несовер.

1) (отдавать приказания) распараджацца

2) (организовывать) клапаціцца

3) (находить применение) выкарыстоўваць

распоряжаться выделенными суммами — выкарыстоўваць выдзеленыя сумы

4) (хозяйничать) распараджацца

(управлять) кіраваць

распоряжаться как у себя дома — распараджацца як у сябе дома