Verbum

источниковедческий

крыніцазнаўчы

истошный

разг. немы

кричать истошным голосом — крычаць немым голасам

истощалый

схуднелы, змардаваны, знясілены

истощать

I несовер.

1) (изнурять) мардаваць

знясільваць

2) (о почве) спусташаць, спустошваць, абясплоджваць, высільваць

3) (исчерпывать) вычэрпваць

выдаткоўваць

расходаваць

истощать запасы — вычэрпваць (выдаткоўваць, расходаваць) запасы

II совер. (похудеть) разг. схуднець, пахудзець

(ослабеть) аслабець

(осунуться) змарнець

истощаться

несовер.

1) (доходить до потери сил) мардавацца

знясільвацца

2) (терять плодородность — о почве) спусташацца, спустошвацца, абясплоджвацца, высільвацца

3) (исчерпываться) вычэрпвацца

выдаткоўвацца, расходавацца

4) (о терпении) канчацца, заканчвацца

5) страд. мардавацца

знясільвацца

спусташацца, спустошвацца, абясплоджвацца, высільвацца

вычэрпвацца

выдаткоўвацца

расходавацца

см. истощать I

истощение

1) (изнурение) змардаванне, -ння ср.

(потеря сил) знясіленне, -ння ср.

2) (о почве) спусташэнне, -ння ср., абясплоджванне, -ння ср., высільванне, -ння ср.

3) (исчерпывание) вычарпанне, -ння ср.

выдаткаванне, -ння ср.

расходаванне, -ння ср.

истощённость

1) змардаванасць, -ці жен.

знясіленасць, -ці жен.

схуднеласць, -ці жен.

змарнеласць, -ці жен.

2) спустошанасць, -ці жен., абясплоджанасць, -ці жен.

см. истощённый

истощённый

1) змардаваны, знясілены

(похудевший) схуднелы

(осунувшийся) змарнелы

2) спустошаны, абясплоджаны, высілены

3) вычарпаны

выдаткаваны

расходаваны

см. истощить

истощить

совер.

1) (изнурить) змардаваць

знясіліць

2) (о почве) спустошыць, абясплодзіць, высіліць

3) (исчерпать) вычарпаць

(израсходовать) выдаткаваць

зрасходаваць

истощиться

1) змардавацца

знясіліцца

2) (о почве) спустошыцца, абясплодзіцца, высіліцца

3) (исчерпаться) вычарпацца

(израсходоваться) выдаткавацца, зрасходавацца

4) (о терпении) кончыцца