Verbum

опрокидыватель

тех. перакульнік, -ка муж.

опрокидывать

несовер.

1) перакульваць, абарочваць

(вываливать) вывальваць

выкульваць

(валить) валіць, звальваць

2) (заставлять отступать) воен. адкідаць, збіваць

3) перен. (опровергать) абвяргаць

(разрушать) разбураць

опрокидываться

1) перакульвацца, абарочвацца

2) (валиться) валіцца, звальвацца

(вываливаться) вывальвацца

выкульвацца

см. опрокинуться

3) страд. перакульвацца, абарочвацца

вывальвацца, выкульвацца

валіцца, звальвацца

адкідацца, збівацца

абвяргацца

разбурацца

см. опрокидывать

опрокидывающийся

прил. тех. перакульны

опрокинутый

1) перакулены, абернуты

вывалены

выкулены

павалены, звалены

2) адкінуты, збіты

см. опрокинуть 1, 3

опрокинуть

совер.

1) перакуліць, абярнуць

(вывалить) вываліць

выкуліць

(повалить) паваліць, зваліць

2) (выпить) прост. перакуліць

3) (заставить отступить) воен. адкінуць, збіць

4) перен. (опровергнуть) абвергнуць

(разрушить) разбурыць

опрокинуть все расчёты — разбурыць усе разлікі

опрокинуться

1) перакуліцца, абярнуцца

2) (повалиться) паваліцца, зваліцца

(вывалиться) вываліцца

выкуліцца

опрометчиво

нареч. неабдумана, неразважліва

опрометчивость

неабдуманасць, -ці жен., неразважлівасць, -ці жен.

опрометчивый

неабдуманы, неразважлівы