Verbum

определительный

1) грам. азначальны

определительное предложение — азначальны сказ

2) вызначальны

определительные признаки — вызначальныя адзнакі

определить

совер.

1) (выяснить, установить) вызначыць, мног. павызначаць, устанавіць

2) (очертить границы, пределы) акрэсліць

3) (раскрыть содержание понятия) выявіць, вызначыць

(дать формулировку, определение) даць азначэнне

4) (назначить) вызначыць, мног. павызначаць, прызначыць

определить сумму — вызначыць суму

5) (обусловить) вызначыць, абумовіць

6) (вынести решение) юр. пастанавіць

прысудзіць

(меру наказания) вызначыць

суд должен определить меру наказания — суд павінен вызначыць меру пакарання

7) (назначить на должность) уст., прост. прызначыць

(устроить) уладзіць

8) (в школу и т.п.) аддаць

см. определять

определиться

1) (выясниться) акрэсліцца

высветліцца

2) (выяснить своё местонахождение) вызначыць (высветліць) свае месцазнаходжанне

3) (поступить куда-либо) уст., прост. паступіць

определять

несовер.

1) (устанавливать) вызначаць, устанаўліваць

определять болезнь — вызначаць (устанаўліваць) хваробу

определять расстояние — вызначаць (устанаўліваць) адлегласць

2) (очерчивать границы, пределы) акрэсліваць

3) (раскрывать содержание понятия) выяўляць, вызначаць

(давать определение) даваць азначэнне

4) (назначать) вызначаць, прызначаць

5) (обусловливать) вызначаць, абумоўліваць

бытие определяет сознание — быццё вызначае свядомасць

хорошая обработка почвы определяет богатый урожай — добрая апрацоўка глебы вызначае (абумоўлівае) багаты ўраджай

6) (выносить решение) юр. пастанаўляць

прысуджаць

(меру наказания) вызначаць

суд определяет следующее — суд пастанаўляе наступнае

7) (назначать на должность) уст., прост. прызначаць

(устраивать) уладжваць

8) (в школу и т.п.) аддаваць

определяться

1) (выясняться) акрэслівацца, высвятляцца

2) (выяснять своё местонахождение) вызначаць (высвятляць) свае месцазнаходжанне

лётчики определяются при помощи приборов — лётчыкі вызначаюць (высвятляюць) сваё месцазнаходжанне з дапамогай прыбораў

3) (поступать куда-либо) уст., прост. паступаць

определяться на работу — паступаць на работу

см. определиться

4) страд. вызначацца, устанаўлівацца

акрэслівацца

выяўляцца

азначацца

прызначацца

абумоўлівацца

пастанаўляцца

прысуджвацца

уладжвацца

аддавацца

см. определять

определяющий

1) прич. які (што) вызначае, які (што) устанаўлівае

які (што) акрэслівае

які (што) выяўляе

які (што) дае азначэнне

які (што) прызначае

які (што) абумоўлівае

які (што) пастанаўляе

які (што) прысуджвае

які (што) уладжвае

які (што) аддае

см. определять

2) прил. вызначальны

опредметить

совер. апрадмеціць

опредмеченный

апрадмечаны

опредмечивание

апрадмечванне, -ння ср.

опредмечивать

несовер. апрадмечваць