Verbum

избиратель

выбаршчык, -ка муж.

избирательница

выбаршчыца, -цы жен.

избирательность

в разн. знач. выбіральнасць, -ці жен.

избирательный

1) выбарчы

всеобщее избирательное право — усеагульнае выбарчае права

избирательный округ — выбарчая акруга

избирательный участок — выбарчы ўчастак

2) спец. выбіральны

избирательные свойства света — выбіральныя ўласцівасці святла

избирать

несовер.

1) выбіраць

избирать кратчайшее расстояние — выбіраць найкарацейшую адлегласць

2) (кем-чем, кого — выбирать голосованием) выбіраць

избирать председателем сельсовета — выбіраць старшынёю сельсавета

избираться

страд.

1) выбірацца

2) выбірацца

см. выбирать

избитость

збітасць, -ці жен.

избитый

прям., перен. збіты

избитый сюжет — збіты сюжэт

избить

совер.

1) (нанести побои) збіць, мног. пазбіваць, пабіць, набіць

2) (перебить) забіць

перабіць

3) (истребить) вынішчыць

см. избивать

избиться

прост. збіцца, пабіцца

(об обуви) збіцца, стаптацца