рашкуль
спец. рашкуль, -ля муж., аловак, род. алоўка муж., карандаш, -ша муж.
ращение
1) рашчэнне, -ння ср., гадаванне, -ння ср.
2) (вскармливание, воспитывание) гадаванне, -ння ср.
рвануть
совер. в разн. знач. ірвануць, (после гласных) рвануць
рвануться
разг. ірвануцца, (после гласных) рвануцца
рваный
1) парваны
(о ткани, бумаге и т.п.) падраны
2) (с неровными краями) ірваны, (после гласных) рваны
рваная рана мед. — рваная рана
рвань
жен.
1) разг. (об одежде) лахманы, -ноў, ед. лахман, -на муж., рызманы, -ноў, ед. рызман, -на муж.
2) прост. (о бедных, неимущих людях) галота, -ты жен.
абадранцы, -цаў мн., ед. абадранец, -нца муж., абадранка, -кі жен.
3) спец. рвань, род. рвані жен., зрыўкі, -каў ед. нет
рваньё
разг.
1) (действие) ірванне, -ння ср., (после гласных) рванне, -ння ср.
дранне, -ння ср.
см. рвать I
2) см. рвань I
рвать
I несовер.
1) в разн. знач. ірваць, (после гласных) рваць
2) (ткань, бумагу и т.п.) драць, дзерці
рвать на части — рваць на кускі
рвать на себе волосы — рваць на сабе валасы
рвать и метать — вар’явацца
рвать горло (глотку) — драць горла
II несовер. безл. (тошнить) ірваць
(после гласных) рваць, ванітаваць
его опять начало рвать — яго зноў пачало рваць, ён зноў пачаў ванітаваць
рваться
несовер.
1) в разн. знач. ірвацца, (после гласных) рвацца
верёвка рвётся — вяроўка рвецца
отношения рвутся — адносіны рвуцца
рваться в бой — ірвацца ў бой
рваться с цепи — рвацца з ланцуга
рвутся снаряды — рвуцца снарады
2) (о ткани, бумаге и т.п.) драцца, дзерціся
одежда у детей быстро рвётся — адзежа ў дзяцей хутка дзярэцца
3) страд. ірвацца, рвацца
драцца, дзерціся
см. рвать I