рвать
I несовер.
1) в разн. знач. ірваць, (после гласных) рваць
2) (ткань, бумагу и т.п.) драць, дзерці
рвать на части — рваць на кускі
рвать на себе волосы — рваць на сабе валасы
рвать и метать — вар’явацца
рвать горло (глотку) — драць горла
II несовер. безл. (тошнить) ірваць
(после гласных) рваць, ванітаваць
его опять начало рвать — яго зноў пачало рваць, ён зноў пачаў ванітаваць
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)