Verbum

испытатель

1) выпрабавальнік, -ка муж.

лётчик-испытатель — лётчык-выпрабавальнік

(исследователь) даследчык, -ка муж.

2) (экзаменатор) уст. экзаменатар, -ра муж.

испытательница

1) выпрабавальніца, -цы жен.

даследчыца, -цы жен.

2) экзаменатарка, -кі жен.

испытательный

1) выпрабавальны

(исследовательский) даследчы

испытательный период — выпрабавальны перыяд

2) (экзаменационный) іспытны

испытательский

1) выпрабавальніцкі

даследніцкі, даследчыцкі

2) экзаменатарскі

испытать

совер.

1) выпрабаваць (каго-што), праверыць (каго-што), зрабіць іспыты (каму-чаму)

(исследовать) даследаваць

2) (что — изведать) зазнаць, зведаць

(претерпеть — ещё) перанесці

(почувствовать — ещё) адчуць

(пережить) перажыць

(узнать) пазнаць

испытуемая

сущ. падвыпрабавальная, -най жен.

(экзаменующаяся) падыспытная, -най жен.

испытуемый

1) прич., прил. выпрабавальны

(исследуемый) даследчы

2) сущ. падвыпрабавальны, -нага муж.

(экзаменующийся) падыспытны, -нага муж.

испытующе

нареч. дапытліва

испытующий

прил. дапытлівы

выпрабавальны

испытующий взгляд — дапытлівы (выпрабавальны) позірк

испытывать

несовер.

1) выпрабоўваць (каго-што), правяраць (каго-што), рабіць іспыты (каму-чаму)

(экзаменовать) іспытваць (каго)

(исследовать) даследаваць

2) (что — изведывать) зазнаваць, зведваць

(претерпевать — ещё) пераносіць

(чувствовать — ещё) адчуваць

(переживать) перажываць

(узнавать) пазнаваць

испытывать влечение к чему — адчуваць цягу да чаго

испытывать наслаждение — адчуваць (зведваць, зазнаваць) асалоду

испытывать нужду в ком-чём — адчуваць патрэбу ў кім-чым

испытывать удовольствие от кого-чего — адчуваць (зазнаваць) задавальненне ад каго-чаго