извод
I муж. прост.
1) (расход чего-либо) перавод, -ду муж., звод, род. зводу муж.
трата, -ты жен.
(безрассудный) марнаванне, -ння ср.
2) (уничтожение) звод, род. зводу муж., вынішчэнне, -ння ср.
3) (мучение) мучэнне, -ння ср.
дайманне, -ння ср.
дапяканне, -ння ср.
(надоедание) назалянне, -ння ср.
см. изводить 1–3
II муж. лит. уст. звод,
род. зводу
муж., рэдакцыя,
-цыі жен.
изводить
несовер. разг.
1) (расходовать) пераводзіць
(тратить) траціць
(безрассудно) марнаваць
не топит, а только дрова изводит — не паліць, а толькі дровы пераводзіць
он изводит много денег — ён траціць шмат грошай
2) (уничтожать) зводзіць
выводзіць
(истреблять) вынішчаць
знішчаць
изводить леса — зводзіць (вынішчаць, знішчаць) лясы
изводить тараканов — выводзіць (вынішчаць) тараканаў
3) мучыць (каго), даймаць (каго), дапякаць (каму)
(надоедать) назаляць (каму)
его изводит подагра — яго мучыць падагра
он изводит товарищей насмешками — ён даймае таварышаў (дапякае таварышам) насмешкамі
изводиться
несовер. разг.
1) мучыцца
(чахнуть) марнець
изводиться от зависти — мучыцца ад зайздрасці
изводиться от болезни — марнець ад хваробы
2) страд. пераводзіцца
траціцца
марнавацца
зводзіцца, выводзіцца
вынішчацца
знішчацца
см. изводить 1, 2
извоз
муж. возніцтва, -ва ср., рамізніцтва, -ва ср.
заниматься извозом — займацца возніцтвам (рамізніцтвам)
извозить
совер. разг. запэцкаць, забрудзіць
зашмальцаваць
извозиться
разг. запэцкацца, забрудзіцца
зашмальцавацца
извозничать
несовер. займацца возніцтвам (рамізніцтвам)
извозный
возніцкі, рамізніцкі
извозный промысел — возніцтва, рамізніцтва
извозчик
рамізнік, -ка муж.
(возчик) вазак, -ка муж., возчык, -ка муж.
извозчицкий, извозчичий
рамізніцкі, вазацкі, возчыцкі