развьючиваться
возвр., страд. разуючвацца
развязанный
развязаны, мног. паразвязваны
развязать
совер. прям., перен. развязаць, мног. паразвязваць
развязать войну — развязаць вайну
развязать руки кому — развязаць рукі каму
развязать язык — развязаць язык
развязаться
1) (открепиться) развязацца
2) перен. (отделаться) разг. адчапіцца, адвязацца (ад каго-чаго)
(избавиться, освободиться) пазбавіцца (ад каго-чаго)
еле развязался я с ним — ледзь я адчапіўся (адвязаўся) ад яго
развязаться с заботами — пазбавіцца ад клопатаў
3) перен. (утратить скованность) прост. пасмялець
пачаць трымацца больш вольна
развязка
I (окончание) развязка,
-кі жен.
развязка романа лит. — развязка рамана
счастливая развязка — шчаслівая развязка
II (сооружение на автомобильных дорогах) развязка,
-кі жен.
построить развязку на шоссе — пабудаваць развязку на шашы
развязно
нареч. развязна, пахабна, бесцырымонна
развязность
развязнасць, -ці жен., нахабнасць, -ці жен., бесцырымоннасць, -ці жен.
развязный
развязны, нахабны, бесцырымонны