Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

окружать

несовер.

1) акружаць

2) (располагаться вокруг) абкружаць

окружаться

страд. абкружацца

окружающее

сущ. усё, што акружае

(окружение) акружэнне, -ння ср., наваколле, -лля ср.

(окружающий мир) навакольнае, -нага ср.

окружающие

мн. сущ. навакольныя, -ных, усе, хто акружае

окружающий

1) прич. які (што) акружае, які (што) абкружае

см. окружать

2) прил. навакольны

окружающий мир — навакольны свет

окруженец

разг. акружэнец, -нца муж.

окружение

1) (действие) акружэнне, -ння ср.

абкружэнне, -ння ср.

вырваться из окружения воен. — вырвацца з акружэння

2) (окружающая среда, обстановка) акружэнне, -ння ср., наваколле, -лля ср.

3) (обрамление) акружэнне, -ння ср.

окружённый

1) акружаны

2) абкружаны

см. окружить

окружить

совер.

1) акружыць

2) (расположиться вокруг) абкружыць

окружком

(окружной комитет) акругком, -ма муж. (акруговы камітэт)