Verbum

предвозвещать

несовер. уст.

1) (предрекать) прадказваць

2) (возвещать заранее) спавяшчаць (наперад), абвяшчаць (наперад)

прадвяшчаць

предвозвещаться

страд. прадказвацца, прадвяшчацца

предвозвещение

уст.

1) прадказанне, -ння ср.

(неоконч. действие) прадказванне, -ння ср.

2) спавяшчэнне (наперад), абвяшчэнне (наперад)

прадвяшчэнне, -ння ср.

см. предвозвещать

предвосхитить

совер. книжн. прадугадаць

(предупредить, опередить) апярэдзіць

(определить заранее) вызначыць наперад

(сделать что-либо, опередив другого) зрабіць раней (за каго-небудзь)

см. предвосхищать

предвосхищать

несовер. прадугадваць

апярэджваць

вызначаць наперад

рабіць раней (за каго-небудзь)

предвосхищать чью-либо мысль — прадугадваць чыю-небудзь думку

предвосхищать события — апярэджваць падзеі

предвосхищать чьё-либо открытие — рабіць адкрыццё раней за каго-небудзь

предвосхищаться

страд. прадугадвацца

апярэджвацца

предвосхищение

книжн. прадугадванне, -ння ср.

апярэджванне, -ння ср.

вызначэнне наперад

предвосхищённый

прадугаданы

апярэджаны

вызначаны наперад

зроблены раней (за каго-небудзь)

см. предвосхитить

предвыборный

перадвыбарны

предвыходной

перадвыхадны