Verbum

тягота

жен. цяжар, -ру муж.

тяготение

ср.

1) физ. прыцягненне, -ння ср.

земное тяготение физ. — зямное прыцягненне

2) перен. цяга, -гі жен.

(стремление) імкненне, -ння ср.

тяготение к науке — цяга (імкненне) да навукі

тяготеть

несовер.

1) (испытывать тяготение) прыцягвацца

Луна тяготеет к Земле — Месяц прыцягваецца да Зямлі

2) (иметь склонность, влечение) мець цягу (нахіл), імкнуцца, цягнуцца

тяготеть к искусству — мець цягу (нахіл) да мастацтва, імкнуцца (цягнуцца) да мастацтва

3) (давить) гнясці (каго, што)

душыць (каго, што)

(висеть) вісець (над кім, чым)

над колониями тяготела власть капитала — калоніі гняла ўлада капіталу

тяготить

несовер.

1) абцяжарваць

снег тяготит кровлю — снег абцяжарвае дах

тёплая одежда его тяготила — цёплае адзенне абцяжарвала яго

2) (быть в тягость) быць у цяжар (каму-чаму), быць (з’яўляцца) цяжкім (для каго-чаго)

меня тяготит его присутствие — мне ў цяжар яго прысутнасць (для мяне з’яўляецца цяжкім яго прысутнасць)

3) уст. (угнетать) гнясці

(мучить — ещё) мучыць

его тяготили воспоминания — яго прыгняталі (мучылі) успаміны

тяготиться

быць у цяжар (каму-чаму), адчуваць цяжар (ад каго-чаго), быць цяжкім (ад чаго)

я тягощусь одиночеством — адзінота мне ў цяжар (мне цяжка ад адзіноты)

она тяготилась его присутствием — ёй было цяжка ад яго прысутнасці

тяготы

мн. цяжар, -ру муж.

тягун

мор. цягун, род. цегуну муж.

тягучесть

цягучасць, -ці жен.

тягучий

цягучы

тягчайший

вельмі цяжкі, найцяжэйшы