Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

рубило

спец. рубіла, -ла ср.

рубильник

тех. рубільнік, -ка муж.

рубильный

тех. рубільны

рубин

рубін, -ну муж.

рубиновый

рубінавы

рубить

несовер.

1) сячы

2) перен. рэзаць

он так и рубит правду в глаза — ён так і рэжа праўду ў вочы

3) (сруб) рубіць

лес рубят — щепки летят погов. — лес сякуць — трэскі ляцяць

рубить с плеча — сячы з-за пляча

рубить под корень — сячы пад корань

рубиться

1) сячыся

2) страд. сячыся

рубіцца

см. рубить 1, 3

рубище

ср. лахманы, -ноў, ед. лахман, -на муж., рыззё, -ззя ср.

рубка

I 1) (действие) сячэнне, -ння ср.

(леса) высечка, -кі жен.

2) рубка, -кі жен.

см. рубить 1, 3

II мор. рубка, -кі жен.

рулевая рубка — рулявая рубка

рубленный

прич.

1) сечаны

2) (о срубе) рублены