Verbum

опрашивание

1) апытванне, -ння ср.

2) дапытванне, -ння ср.

см. опрашивать

опрашивать

несовер.

1) (собирать ответы) апытваць

2) (допрашивать) дапытваць

опрашиваться

страд.

1) апытвацца

2) дапытвацца

см. опрашивать

определение

ср.

1) (действие) вызначэнне, -ння ср., устанаўленне, -ння ср.

акрэсленне, -ння ср.

выяўленне, -ння ср.

азначэнне, -ння ср.

прызначэнне, -ння ср.

пастанаўленне, -ння ср.

прысуджэнне, -ння ср.

аддаванне, -ння ср.

уладжванне, -ння ср.

см. определять

2) (формулировка) азначэнне, -ння ср.

неточное определение — недакладнае азначэнне

3) грам. азначэнне, -ння ср.

4) (суда) юр. пастанова, -вы жен., прысуд, -ду муж.

определённо

нареч.

1) (точно) пэўна, бясспрэчна

определённо знать что-либо — пэўна што-небудзь ведаць

это ему определённо не нравилось — гэта яму бясспрэчна не падабалася

2) (безусловно) безумоўна, бясспрэчна, напэўна, абавязкова

мы определённо опоздаем — мы безумоўна (напэўна) спознімся

определённость

пэўнасць, -ці жен., выразнасць, -ці жен.

акрэсленасць, -ці жен., дакладнасць, -ці жен.

определённость ответа — пэўнасць (дакладнасць) адказу

определённость в отношениях — выразнасць (акрэсленасць) у адносінах

определённый

1) (установленный) вызначаны

(о границе, пределе) акрэслены

2) (сформулированный) азначаны, акрэслены

3) (твёрдо установленный) пэўны

иметь определённый заработок — мець пэўны заробак

4) (точный) дакладны, выразны

он не дал определённого ответа — ён не даў пэўнага (выразнага) адказу

5) (явный, очевидный) пэўны, відавочны

(несомненный, безусловный) безумоўны, бясспрэчны

это определённая удача — гэта безумоўная (відавочная) удача

определимость

азначальнасць, -ці жен., вызначальнасць, -ці жен.

определимый

азначальны, вызначальны

определитель

1) (справочник) вызначальнік, -ка муж.

2) мат. вызначальнік, -ка муж.