Verbum

привходить

несовер. книжн. дабаўляцца, далучацца

привходящий

(посторонний) пабочны

(случайный) выпадковы

(дополнительный) дадатковы

привходящие обстоятельства — пабочныя акалічнасці

привыкание

прывыканне, -ння ср.

прызвычайванне, -ння ср.

привыкать

несовер. прывыкаць

(осваиваться) прызвычайвацца

нам не привыкать — нам не прывыкаць

привыкнуть

совер. прывыкнуць, мног. папрывыкаць

(освоиться) прызвычаіцца

привычка

прывычка, -кі жен., звычка, -кі жен.

привычность

прывычнасць, -ці жен., звычнасць, -ці жен.

привычный

1) (ставший привычкой) прывычны

(обычный) звычны, звычайны

привычный образ жизни — прывычны (звычны, звычайны) спосаб жыцця

привычное явление — звычайная (прывычная) з’ява

2) (привыкший) звыклы, прызвычаены

он человек привычный — ён чалавек звыклы

привычный конь — прызвычаены (звыклы) конь

привядать

несовер. (паступова) вянуць

привязанность

жен.

1) (о чувстве — расположение) прыхільнасць, -ці жен.

(симпатия) сімпатыя, -тыі жен.

(любовь) любасць, -ці жен., любоў, -бові и -бві жен., замілаванне, -ння ср.

(преданность) адданасць, -ці жен.

привязанность к семье — любоў да сям’і, адданасць сям’і

2) (о человеке или предмете) упадабанне, -ння ср., упадоба, -бы жен.

(симпатия) сімпатыя, -тыі жен.

(любовь) любоў, -бові и -бві жен., замілаванне, -ння ср.

(любимец) улюбёнец, -нца муж., (любимица) улюбёнка, -кі жен.

книга — моя давнишняя привязанность — кніга — мая даўняя упадоба (любоў)

она — его старая привязанность — яна — яго старая сімпатыя (любоў)