Verbum

исходатайствовать

совер. выклапатаць

исходить

I совер. абхадзіць, выхадзіць

II несовер.

1) (выходить откуда-либо) уст. выходзіць, ісці

2) (от кого-чего, из чего — иметь источником) выходзіць, паходзіць

(идти) ісці

сведения исходят из достоверных источников — звесткі ідуць (паходзяць) з верагодных крыніц

от цветка исходит аромат — ад кветкі ідзе пах

слух исходит от него — чутка ідзе (паходзіць) ад яго

3) (основываться на чём-либо) зыходзіць, выходзіць

исходить из предположения — зыходзіць з меркавання

III несовер.

1) заходзіцца

(кровью) сплываць крывёй

(слезами) залівацца слязьмі, праплакваць вочы

исходить криком — заходзіцца (ад крыку)

2) (истекать — о времени) праходзіць, мінаць

исходный

зыходны

исходная точка — зыходны пункт

исходное положение — зыходнае становішча

исходящая

сущ. канц. выходная, -най жен.

исходящий

1) прич. які (што) ідзе

які (што) выходзіць, які (што) паходзіць

які (што) зыходзіць

см. исходить II

2) прил. канц. выходны

исхоженный

абходжаны, выхаджаны

исхудавший

см. исхудалый

исхудалость

схуднеласць, -ці жен.

змарнеласць, -ці жен.

исхудалый

схуднелы

змарнелы

исхудание

ср. схудненне, -ння ср.

худзіна, -ны жен.