Verbum

исходить

I совер. абхадзіць, выхадзіць

II несовер.

1) (выходить откуда-либо) уст. выходзіць, ісці

2) (от кого-чего, из чего — иметь источником) выходзіць, паходзіць

(идти) ісці

сведения исходят из достоверных источников — звесткі ідуць (паходзяць) з верагодных крыніц

от цветка исходит аромат — ад кветкі ідзе пах

слух исходит от него — чутка ідзе (паходзіць) ад яго

3) (основываться на чём-либо) зыходзіць, выходзіць

исходить из предположения — зыходзіць з меркавання

III несовер.

1) заходзіцца

(кровью) сплываць крывёй

(слезами) залівацца слязьмі, праплакваць вочы

исходить криком — заходзіцца (ад крыку)

2) (истекать — о времени) праходзіць, мінаць