Verbum

ручка

I (уменьш. к рука) ручка, -кі жен.

ручка ребёнка — ручка дзіцяці

II 1) ручка, -кі жен.

дверная ручка — дзвярная ручка

ручка кофейника — ручка кафейніка

2) (письменная принадлежность) ручка, -кі жен.

автоматическая ручка — аўтаматычная ручка

шариковая ручка — шарыкавая ручка

ручник

1) уст., обл. (полотенце) ручнік, -ка муж.

2) (молот) спец. ручны молат

ручной

1) в разн. знач. ручны

ручные часы — ручны гадзіннік

ручная работа — ручная работа (праца)

ручная продажа — ручны продаж

2) (о животных) свойскі, прыручаны

ручны

ручной сокол — ручны сокал

ручьевой

ручаёвы

рушить

несовер.

1) разбураць

(валить) валіць

(обрушивать) абвальваць, абрушваць, абурваць

2) перен. прост. уст. парушаць

3) спец., обл. драць, дзерці, абдзіраць

рушить просо — драць (абдзіраць) проса

рушиться

1) разбурацца

(валиться) валіцца

(обрушиваться) абвальвацца, абрушвацца, абурвацца

2) перен. падаць, правальвацца

ісці марна

(гибнуть) гінуць

см. рушить

3) страд. разбурацца

валіцца, абвальвацца, абрушвацца, абурвацца

парушацца

драцца, дзерціся, абдзірацца

см. рушить

рушник

обл. ручнік, -ка муж.

уціральнік, -ка муж.