разрушитель
разбуральнік, -ка
разрушитель
разбуральнік, -ка
разрушительница
разбуральніца, -цы
разрушительно
разрушительность
разбуральнасць, -ці
разрушительный
разбуральны
разрушить
1) разбурыць,
(развалить) разваліць
2)
(погубить) загубіць
(расстроить) расстроіць
разрушиться
1) разбурыцца,
разваліцца,
2)
расстроіцца
разрыв
1) (действие) разрыў, -рыву
2) (отверстие, промежуток) разрыў, -рыву
3) (отсутствие связи) разрыў, -рыву
разрывание
I 1) раздзіранне, -ння2) разрыванне, -ння
разрыванне, -ння
2) разварочванне, -ння
разрывать
I1) (материю, бумаги) раздзіраць
2)
1) (землю) раскопваць
(рылом — о животных) разрываць
2) (приводить в беспорядок) раскопваць, разварочваць