Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

разрушитель

разбуральнік, -ка муж.

разрушительница

разбуральніца, -цы жен.

разрушительно

нареч. разбуральна

разрушительность

разбуральнасць, -ці жен.

разрушительный

разбуральны

разрушить

совер.

1) разбурыць, мног. паразбурваць, паразбураць

(развалить) разваліць

2) перен. разбурыць, сапсаваць

(погубить) загубіць

(расстроить) расстроіць

разрушить здоровье — сапсаваць здароўе

разрушить надежды — разбурыць надзеі

разрушиться

1) разбурыцца, мног. паразбурвацца, паразбурацца

разваліцца, мног. паразвальвацца

2) перен. разбурыцца, сапсавацца

расстроіцца

разрыв

муж.

1) (действие) разрыў, -рыву муж., разрыванне, -ння ср.

разрыв дипломатических отношений — разрыў дыпламатычных адносін

разрыв сердца — разрыў сэрца

разрыв снаряда — разрыў снарада

2) (отверстие, промежуток) разрыў, -рыву муж.

3) (отсутствие связи) разрыў, -рыву муж.

разрыв-трава разг. бот. — разрыў-трава, -вы жен.

разрывание

I 1) раздзіранне, -ння ср.

2) разрыванне, -ння ср.

см. разрывать I

II 1) раскопванне, -ння ср.

разрыванне, -ння ср.

2) разварочванне, -ння ср.

см. разрывать II

разрывать

I несовер. (к разорвать)

1) (материю, бумаги) раздзіраць

2) в др. знач. разрываць

см. разорвать

II несовер. (к разрыть)

1) (землю) раскопваць

(рылом — о животных) разрываць

2) (приводить в беспорядок) раскопваць, разварочваць