Verbum

тифус

уст. тыфус, -су муж.

тихий

в разн. знач. ціхі

тихая ночь — ціхая ноч

тихий голос — ціхі голас

тихий ход — ціхі ход

тихая радость — ціхая радасць

тихие дети — ціхія дзеці

в тихом омуте черти водятся — у ціхім балоце чэрці вядуцца

тихой сапой — ціхай сапай

Тихий океан

Ціхі акіян

тихнуть

несовер. разг. ціхнуць, сціхаць

змаўкаць

тихо

нареч., безл. в знач. сказ. ціха

тиховейный

поэт. ціхавейны

тиховодный

ціхаводны

тиховодье

ціхаводдзе, -ддзя ср.

тихомолком

нареч. разг. цішком, цішаком

тихонький

разг. ціхенькі