развалить
совер.
1) разваліць, мног. паразвальваць, разбурыць, мног. паразбурваць, паразбураць
2) перен. разваліць
см. разваливать I
развалиться
1) разваліцца, мног. паразвальвацца, разбурыцца, мног. паразбурвацца, паразбурацца
распасціся, мног. параспадацца, раскідацца, мног. параскідацца
стена развалилась — сцяна развалілася
2) перен. разваліцца, разбурыцца, распасціся, раскідацца
это дело развалилось — гэта справа распалася (раскідалася)
3) (небрежно сесть) разваліцца, мног. паразвальвацца, рассесціся, мног. парассядацца
(небрежно лечь) разваліцца, мног. паразвальвацца
разлегчыся, мног. паразлягацца
развалка
I жен. разг.
1) (действие) развал, -лу муж., развальванне, -ння ср., разбурэнне, -ння ср.
см. разваливать I
II жен.
1) раскіданне, -ння ср., раскідванне, -ння ср., растрасанне, -ння ср.
разбіванне, -ння ср.
2) раскачванне, -ння ср.
см. разваливать II
III жен. см. развалец
развальцевать
совер. тех. развальцаваць
развальцовка
жен. развальцоўка, -кі жен., развальцоўванне, -ння ср.
развалюха
прост. прям., перен. см. развалина
развалять
совер.
1) (разгрести, раскидать) с.-х. раскідаць, мног. параскідаць, параскідваць
растрэсці, мног. парастрасаць
(валки, навоз) разбіць, мног. паразбіваць
2) (тесто) спец. раскачаць