достоинство
ср.
1) годнасць, -ці жен.
чувство собственного достоинства — пачуццё ўласнай годнасці
ниже моего достоинства — ніжэй маёй годнасці
2) (положительное качество) добрая якасць
(ценность) вартасць, -ці жен.
(заслуга) заслуга, -гі жен.
этот план имеет то достоинство, что он прост — гэты план мае тую добрую якасць (вартасць), што ён просты
оценить по достоинству — ацаніць па заслугах
3) (стоимость) вартасць, -ці жен.
облигация достоинством сто рублей — аблігацыя вартасцю сто рублёў (у сто рублёў)
достойно
нареч. з годнасцю, годна, па заслугах
(надлежащим образом) належна
(как следует) як мае быць
достойный
1) дастойны
(стоящий) варты
опыт, достойный подражания — вопыт, варты пераймання
быть достойным чего-либо — заслугоўваць чаго-небудзь, быць дастойным (вартым) чаго-небудзь
он достоин уважения — ён дастойны павагі, ён заслугоўвае павагі
2) (заслуженный) заслужаны
(надлежащий) належны
достойная оценка — заслужаная (належная) ацэнка
3) (почтенный) дастойны, паважаны
достойный человек — дастойны (паважаны) чалавек
достопамятность
уст. книжн. векапомнасць, -ці жен.
памятнасць, -ці жен.
незабыўнасць, -ці жен.
достопочтенный
уст., ирон. высокапаважаны, высокашаноўны
достопримечательность
славутасць, -ці жен.
выдатнасць, -ці жен., выдатная мясціна
достопримечательности города — выдатныя мясціны горада, славутасці горада, выдатнасці горада
достоуважаемый, досточтимый
книжн. высокапаважаны, высокашаноўны