Verbum

приснащивать

несовер.

1) мор. прыснашчваць

2) разг. (прилаживать) прыладжваць

(пристраивать) прымошчваць

приснащиваться

прост.

1) (пристраиваться, помещаться) прымошчвацца

2) (присоединяться) далучацца, прыставаць

см. приснаститься

3) страд. прыснашчвацца

прыладжвацца

прымошчвацца

см. приснащивать

присные

мн. сущ. разг. пренебр. (близкие) блізкія, -кіх

(приспешники) паслугачы, -чоў, памагатыя, -тых, прыслужнікі, -каў

(сторонники) прыхільнікі, -каў

присный

книжн. уст. вечны, заўсёдны, заўсёдашні

присобачивать

несовер. прысабачваць

присобачить

совер. груб. прост. прысабачыць

присоветованный

нараены, параены, параджаны

присоветовать

совер. уст., прост. нараіць, параіць, парадзіць

присовокупить

совер. книжн.

1) (присоединить) далучыць, мног. падалучаць

2) (сказать что-либо в добавление) дадаць

присовокупление

ср.

1) (действие) далучэнне, -ння ср.

дадаванне, -ння ср.

2) (присовокуплённая вещь) дадатак, -тку муж.

с присовокуплением документов канц. уст. — з далучэннем (з дадаткам) дакументаў, дадаючы (далучаючы) дакументы