Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

кончить

совер. в разн. знач. скончыць, кончыць

на этом он кончил — на гэтым ён скончыў

кончить работу — скончыць работу (працу)

кончить плохо — скончыць дрэнна (кепска)

кончили на том, что… — скончылі на тым, што…

кончить жизнь (век) — скончыць жыццё

кончить проект — скончыць праект

кончить университет — скончыць (закончыць) універсітэт

кончиться

скончыцца, кончыцца

конъектура

спец. кан’ектура, -ры жен.

конъектурный

кан’ектурны

конъюгация

биол. кан’югацыя, -цыі жен.

конъюнктив

грам. кан’юнктыў, -тыва муж.

конъюнктива

анат. кан’юнктыва, -вы жен.

конъюнктивит

мед. кан’юнктывіт, -ту муж.

конъюнктура

кан’юнктура, -ры жен.

конъюнктурный

кан’юнктурны