Verbum

светиться

1) свяціцца

в окнах светились огни — у вокнах свяціліся агні

2) (виднеться) відаць, віднецца

сквозь зелень светилась вода — праз зелень відаць была (віднелася) вада

3) перен. свяціцца

глаза светились лаской — вочы свяціліся ласкай

светлейший

(титул) уст. найяснейшы, найсвятлейшы, яснавяльможны

светленький

уменьш.-ласк. светленькі

светлеть

несовер. святлець, віднець

светлеться

святлецца, быць відным

светлить

несовер. святліць

светлица

уст. святліца, -цы жен.

светличный

уст. святлічны

светло

1) нареч. светла

2) безл. в знач. сказ. відно

відната, -ты жен.

на дворе уже светло — на дварэ ўжо відно

так светло! — такая відната!

светлованный

спец. паліраваны