Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

разор

муж. разг.

1) разбурэнне, -ння ср., спусташэнне, -ння ср.

2) разарэнне, -ння ср., збядненне, -ння ср.

см. разорять

разораться

совер. прост. раскрычацца

разорванный

1) разадраны, раздзёрты, мног. параздзіраны

2) в др. знач. разарваны, мног. паразрываны

(лишённый связи) адарваны

разорвать

совер.

1) (материю, бумагу) разадраць, раздзерці, мног. параздзіраць

2) в др. знач. разарваць, мног. паразрываць

разорвать верёвку — разарваць вяроўку

разорвать связи перен. — разарваць сувязі

чтоб тебя разорвало — каб цябе разарвала

разорваться

1) (о материи, бумаге) разадрацца, раздзерціся, мног. параздзірацца

2) в др. знач. разарвацца, мног. паразрывацца

хоть разорвись! — хоць разарвіся!

разорение

1) (действие) разбурэнне, -ння ср.

спусташэнне, -ння ср.

разарэнне, -ння ср.

давядзенне да галечы

2) (состояние) разарэнне, -ння ср., збядненне, -ння ср., згаленне, -ння ср.

см. разорить

разорённый

1) разбураны

спустошаны

2) разораны, даведзены да галечы

см. разорить

разоритель

1) разбуральнік, -ка муж.

спусташальнік, -ка муж.

2) разаральнік, -ка муж.

см. разорить

разорительница

1) разбуральніца, -цы жен.

спусташальніца, -цы жен.

2) разаральніца, -цы жен.

см. разорить

разорительность

1) разбуральнасць, -ці жен.

спусташальнасць, -ці жен.

2) разаральнасць, -ці жен.

см. разорять