Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

источаться

1) (выделяться, излучаться, идти — о тепле, светле, запахах) выдзяляцца, ліцца, струменіцца, ісці

2) страд. ліцца, выдзяляцца

абдорвацца

см. источать

источить

I совер. (износить точением) стачыць, звастрыць

II совер. (изъесть, продырявливая) стачыць, патачыць

з’есці, паесці

III совер.

1) (заставить течь, пролить) книжн. уст. выліць

2) (выделить из себя, испустить) выдзеліць, разліць

источиться

совер. (износиться точением) стачыцца, звастрыцца

источник

муж. прям., перен. крыніца, -цы жен.

источниковедение

крыніцазнаўства, -ва ср.

источниковедческий

крыніцазнаўчы

истошный

разг. немы

кричать истошным голосом — крычаць немым голасам

истощалый

схуднелы, змардаваны, знясілены

истощать

I несовер.

1) (изнурять) мардаваць

знясільваць

2) (о почве) спусташаць, спустошваць, абясплоджваць, высільваць

3) (исчерпывать) вычэрпваць

выдаткоўваць

расходаваць

истощать запасы — вычэрпваць (выдаткоўваць, расходаваць) запасы

II совер. (похудеть) разг. схуднець, пахудзець

(ослабеть) аслабець

(осунуться) змарнець

истощаться

несовер.

1) (доходить до потери сил) мардавацца

знясільвацца

2) (терять плодородность — о почве) спусташацца, спустошвацца, абясплоджвацца, высільвацца

3) (исчерпываться) вычэрпвацца

выдаткоўвацца, расходавацца

4) (о терпении) канчацца, заканчвацца

5) страд. мардавацца

знясільвацца

спусташацца, спустошвацца, абясплоджвацца, высільвацца

вычэрпвацца

выдаткоўвацца

расходавацца

см. истощать I