Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

язёвый

(к язь) язёвы

язык

I муж.

1) анат. язык, -ка муж.

2) (удлинённая, подвижная часть чего-либо) язык, -ка муж.

(колокола — ещё) сэрца, -ца ср.

языки пламени — языкі полымя

3) кул. язык, -ка муж.

быть, вертеться на языке — быць (трымацца) на языку

высунув (высуня) язык — высунуўшы (высалапіўшы) язык

дёргать (тянуть) за язык — цягнуць за язык

держать язык за зубами — трымаць язык за зубамі

длинный язык (у кого) — доўгі язык (у каго)

закусить (придержать, прикусить) язык — прыкусіць (прытрымаць) язык

злые языки — злыя языкі

проглотить язык — праглынуць язык

развязать язык — развязаць язык

сорвалось с языка — сарвалася з языка

хорошо подвешенный (привешенный) язык — добра падвешаны (прывешаны) язык

что у трезвого на уме, то у пьяного на языке посл. — што ў цвярозага ў галаве, тое ў п’янага на языку

язык без костей — язык без касці (без касцей)

язык мой — враг мой посл. — язык мой — вораг мой

язык не лопатка, знает, что сладко погов. — язык не калодка, ведае, што салодка

язык не поворачивается сказать — язык не паварочваецца сказаць

языком трепать, язык чесать — языком мянціць (малоць)

язык чешется (сказать что-либо) — язык свярбіць

острый на язык — востры на язык

бойкий на язык — бойкі на язык

язык заплетается — язык заплятаецца

мозолить язык — мазоліць язык

дёрнуло за язык — пацягнула за язык

с языка просится — з языка просіцца

типун тебе на язык — ціпун табе на язык

язык проглотил — язык праглынуў, цяляты язык аджавалі

II муж. (средство общения) в разн. знач. мова, -вы жен.

белорусский язык — беларуская мова

древний язык — старажытная мова

искусственный язык — штучная мова

разговорный язык — размоўная мова

устный язык — вусная мова

письменный язык — пісьмовая мова

живой язык — жывая мова

мёртвый язык — мёртвая мова

звуковой язык — гукавая мова

литературный язык — літаратурная мова

национальный язык — нацыянальная мова

родной язык — родная мова

родственный язык — роднасная мова

найти общий язык — знайсці агульную мову

язык до Киева доведёт посл. — язык да Кіева давядзе

эзопов язык — эзопава мова

III (пленный) язык, -ка муж.

IV (народ) уст. народ, -ду муж.

языкастый

разг. языкасты, языкаты

языкатый

прост. языкасты, языкаты

языковед

мовазнавец, -знаўца муж., мовазнаўца, -цы муж.

языковедение

мовазнаўства, -ва ср.

языковедческий

мовазнаўчы

языковой

(к язык II) моўны

языковая практика — моўная практыка

языковый

(к язык I) языковы

языковая колбаса — языковая каўбаса

языкознание

мовазнаўства, -ва ср.