Verbum

хитре́ц хітру́н, -на́ м.;

хитреца́, хитри́нка разг. хітры́нка, -кі ж., хітрава́тасць, -ці ж.;

с хитрецо́й (посмотре́ть, сказа́ть) хітрава́та (паглядзе́ць, сказа́ць);

он с хитрецо́й ён хітрава́ты (з хітры́нкай).

хитри́ть несов.

1. (проявлять хитрость) хітры́ць, хітрава́ць;

что тут хитри́ть? што тут хітры́ць (хітрава́ць)?;

2. (мудрить) разг. хітры́ць, хітрава́ць, мудрава́ць, мудраге́ліць;

хитро нареч.

1. хі́тра;

2. (мудрёно) хі́тра, мудраге́ліста; см. хи́трый.

хитросплете́ние хі́трыкі, -каў ед. нет;

хитросплетённый хі́тры.

хи́трость

1. хі́трасць, -ці ж.;

вое́нная хи́трость вае́нная хі́трасць;

взять хи́тростью узя́ць хі́трасцю;

2. (мудрёность) хі́трасць, -ці ж., мудраге́лістасць, -ці ж.;

хитроу́мие ср. хі́трасць, -ці ж.; хітраму́драсць, -ці ж.;

хитроу́мный хі́тры; хітраму́дры;

хитроу́мный челове́к хі́тры чалаве́к;

хитроу́мные за́мыслы хі́трыя (хітраму́дрыя) заду́мы;

хитру́щий разг. хітрэ́нны, ве́льмі хі́тры;