Verbum

ми́мо

1. нареч. мі́ма; (близ) паблі́зу;

ми́мо прошёл знако́мый мі́ма прайшо́ў знаёмы;

ми́мо пролега́ла доро́га паблі́зу прахо́дзіла даро́га;

2. предлог мі́ма (каго, чаго);

◊

пропусти́ть (что-л.) ми́мо уше́й прапусці́ць (што-небудзь) мі́ма вушэ́й;

бить ми́мо біць мі́ма.

мимое́здом нареч. мімае́здам, па даро́зе;

мимое́зжий мімае́зны.

мимо́за мімо́за, -зы ж.;

мимо́зовые мн., сущ., бот. мімо́завыя, -вых.

мимолётность мімалётнасць, -ці ж.;

мимолётный мімалётны.

мимолётом нареч. мімалётам.

мимохо́дом нареч.

1. мімахо́дам; мімахо́дзь;

2. перен. мімахо́дам, між і́ншым.

ми́на​^I воен. мі́на, -ны ж.