фигу́ра
1. в разн. знач. фігу́ра, -ры ж.;
геометри́ческие фигу́ры геаметры́чныя фігу́ры;
ритори́ческая фигу́ра лит. рытары́чная фігу́ра;
фигу́ры вы́сшего пилота́жа ав. фігу́ры вышэ́йшага пілата́жу;
кру́пная полити́ческая фигу́ра перен. буйна́я паліты́чная фігу́ра;
представля́ть собо́й жа́лкую фигу́ру уяўля́ць сабо́й нікчэ́мную фігу́ру;
2. (телосложение, осанка) фігу́ра, -ры ж.; по́стаць, -ці ж.;
у неё стро́йная фигу́ра у яе́ стро́йная (згра́бная) фігу́ра (по́стаць);
фигура́льно нареч. фігура́льна;
фигура́льность фігура́льнасць, -ці ж.;
фигура́льный фігура́льны;
фигура́льное выраже́ние фігура́льны вы́раз.
фигура́нт театр., уст. фігура́нт, -та м.;
фигура́нтка фігура́нтка, -кі ж.
фигура́ция муз. фігура́цыя, -цыі ж.
фигури́ровать несов. фігурава́ць.
фигури́ст спорт. фігуры́ст, -та м.;
фигури́стка фігуры́стка, -кі ж.