Verbum

аминокисло́тный амінакісло́тны.

аминопла́ст амінапла́ст, -та м.

аминосоедине́ние хим. аміназлучэ́нне, -ння ср.

аминоспи́рт хим. амінаспі́рт, -ту м.

аминоу́ксусный хим. амі́наво́цатны;

аминоу́ксусная кислота́ амі́наво́цатная кіслата́.

ами́ны хим. амі́ны, -наў мн.;

ами́н ед. амі́н, -ну м.

ами́нь

1. част. утвердит., церк. амі́н;

2. в знач. сущ., разг. (конец) амі́н, -на м.

амита́л-на́трий хим. аміта́л-на́трый, -рыю м.

амито́з биол. аміто́з, -зу м.

а́мия зоол. а́мія, -міі ж.