Verbum

rozbijać

незак.

1. разбіваць; расколваць;

2. разбіваць; біць; граміць;

3. ставіць; размяшчаць;

4. падзяляць; расколваць; разбіваць

rozbijać się

rozbija|ć się

незак.

1. разбівацца;

2. скандаліць;

co się ~sz? разм. што ты скандаліш?;

3. разм. шыкаваць;

~ć się samochodem po mieście — з шыкам ездзіць па горадзе на машыне

rozbiór, ~oru

rozbi|ór

м.

1. разбор; аналіз;

~ór gramatyczny — граматычны разбор;

~ór zdania — разбор (аналіз) сказа;

~ór chemiczny — хімічны аналіз;

2. падзел;

~ór Polski — падзел Польшчы

rozbiórka

rozbiórk|a

ж. разборка, дэмантаж; знос;

budynek przeznaczony do ~i — будынак, прызначаны для дэмантажу (зносу)

rozbitek

м. які пацярпеў крушэнне

rozbłysk, ~u

м. успышка

rozbłysnąć

зак. шугнуць, бліснуць

rozboleć

rozbol|eć

зак. разбалецца;

~ało mię gardło — у мяне разбалелася горла

rozbój, ~oju

rozb|ój

м. разбой;

~ój na gładkiej drodze — разбой сярод белага дня

rozbójniczy

разбойніцкі