Verbum

epitet, ~u

м.

1. эпітэт;

epitet stały (zdobniczy) — пастаянны (метафарычны) эпітэт;

2. звычайна мн.~y — лаянка; непрыстойныя (лаянкавыя) словы;

soczyste (niewybredne) ~y — сакавітая (брудная) лаянка;

obrzucić kogo ~ami — аблаяць каго; асыпаць лаянкай каго

epizod, ~u

м. эпізод

epizodyczny

эпізадычны

epoka

ж. эпоха;

epoka brązu (żelaza) — бронзавы (жалезны) век;

epoka lodowcowa (lodowa) — ледавіковы перыяд

epokowy

эпахальны;

epokowy wydarzenie — эпахальнае здарэнне

epolet, ~u

м. эпалет

epopeja

ж. эпапея

epos, ~u

м. эпас;

epos narodowy — нацыянальны эпас

epuzer

м. кавалер, залётнік