Verbum

rzeczownik

м. грам. назоўнік

rzeczowo

дарэчы, талкова

rzeczowy

рэчавы;

dowód rzeczowy — рэчавы доказ

rzeczoznawca

м. знаўца, эксперт, спецыяліст

rzeczpospolita

ж. рэспубліка

Rzeczpospolita Polska

Рэспубліка Польшча

rzeczywistość

rzeczywistoś|ć

ж. рэчаіснасць;

odpowiadać ~ci — адпавядаць рэчаіснасці;

w ~ci — сапраўды; на самой справе; фактычна;

~ć wirtualna — віртуальная рэальнасць

rzeczywisty

рэчаісны; сапраўдны

rzeczywiście

сапраўды; насамрэч

rzednieć

незак. радзець, радчэць