Verbum

roztoczyć

зак.

1. разгарнуць; развінуць; раскаціць;

2. распусціць;

3. пашырыць;

roztoczyć kontrolę nad czym — пашырыць кантроль на што;

4. растачыць (на станку)

roztoka

ж. уст. водападзел

roztop, ~u

м. часцей мн.~у — разводдзе; растаропіца; рэсквась;

wiosenne ~y — вясенняе разводдзе

roztopić

зак. растапіць, распусціць

roztopić się

зак. растапіцца, распусціцца

roztracać

незак. растрачваць

roztracić

зак. растраціць

roztrajkotać

зак. разм. разбалбатаць, растрындзець

roztratować

зак. раздавіць;

konie ~ły dziecko — коні растапталі дзіця

roztrąbić

зак. перан., разм. раструбіць