Verbum

rozrzucenie

н. раскіданасць

rozrzucić

зак. раскінуць

rozrzut, ~u

м. рассейванне

rozrzutnica

ж. марнатраўніца, растратчыца

rozrzutnie

марнатраўна, неашчадна;

żyć rozrzutnie — жыць неашчадна

rozrzutnik

м. марнатравец, растратчык

rozrzutność

ж. марнатраўнасць, неашчаднасць

rozrzutny

марнатраўны, неашчадны

rozsada

ж. с.-г. расада

rozsadnik

м. рассаднік;

rozsadnik zarazy — рассаднік заразы