Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbdeęioótuwyzż-.

rozłamowiec

м. паліт. раскольнік

rozłamowy

раскольніцкі

rozłamywać

незак. разломліваць

rozłamywać się

незак. разломлівацца

rozłączać

незак.

1. раз’ядноўваць;

2. разлучаць;

rozłączać małżeństwo — разлучаць мужа з жонкаю

rozłączać się

незак.

1. раз’ядноўвацца;

2. разлучацца

rozłącznik

м.

1. тэх. раз’яднальнік;

2. знак пераносу, дэфіс

rozłączny

раздымны

rozłączyć

зак.

1. раз’яднаць;

2. разлучыць

rozłączyć się

зак.

1. раз’яднацца;

2. разлучыцца