Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

-абвгдежзйклмнопрстуфхцчшэюяёіў
е

й,

1. Адзінаццатая літара беларускага алфавіта, якая называецца «і кароткае».

2. Зычны гук, звонкі, сярэднеязычны, фрыкатыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

йеменец,

гл. йеменцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

йеменка,

гл. йеменцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

йеменскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Йемена. Йеменскі народ. Йеменская кава. Йеменская нафта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

йеменцы, ‑аў; адз. йеменец, ‑нца, м.; йеменка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. йеменкі, ‑нак; ж.

Насельніцтва Йемена, якое складаецца з арабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)