Verbum

безбароды, ‑ая, ‑ае.

Пра чалавека, які брые бараду; пра юнака, у якога яшчэ не расце барада. Барадатыя і безбародыя, маладыя і старыя сядзяць і стаяць, дзе толькі можна. Колас.

безбацькоўства, ‑а, н.

Жыццё без бацькі.

безбялковы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае ў сваім саставе бялку. Безбялковая фракцыя.

безбярэжжа, ‑а, н.

Адсутнасць берагоў, бязмежнасць. Шыр і безбярэжжа, Дзе вятры-гулякі Ходзяць станавіта, Як сваты калісьці. Колас. Лажыцца цемра безбярэжжам, нямы спакой снягоў і зор. Машара.

безбярэжнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безбярэжнага; бязмежнасць.

безбярэжны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае берагоў; неаглядны, бязмежны. Безбярэжныя воды. Безбярэжныя раўніны.

безбілетны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае білета (у 1 знач.). Безбілетны пасажыр. / у знач. наз. безбілетны, ‑ага, м. [Наста:] — А памятаеш [Васіль], як першы раз на поўным хаду садзіўся ў мой вагон? Памятаеш? Хацелася высадзіць цябе, безбілетнага, дык ты ледзь не з'еў мяне. Карамазаў.

безбілетнік, ‑а, м.

Разм. Пасажыр, які не мае білета.

безбілетніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да безбілетнік.

безвалосы, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены валасоў. І мускулістая безвалосая рука Раўбіча, упрыгожаная жалезным бранзалетам, павольна паказала на .. [курган]. Караткевіч.