Verbum

анлайнавы слоўнік

Я́нка

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

Я́нкава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

я́нкавіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	я́нкавіцкі	я́нкавіцкая	я́нкавіцкае	я́нкавіцкія
Р.	я́нкавіцкага	я́нкавіцкай я́нкавіцкае	я́нкавіцкага	я́нкавіцкіх
Д.	я́нкавіцкаму	я́нкавіцкай	я́нкавіцкаму	я́нкавіцкім
В.	я́нкавіцкі (неадуш.) я́нкавіцкага (адуш.)	я́нкавіцкую	я́нкавіцкае	я́нкавіцкія (неадуш.) я́нкавіцкіх (адуш.)
Т.	я́нкавіцкім	я́нкавіцкай я́нкавіцкаю	я́нкавіцкім	я́нкавіцкімі
М.	я́нкавіцкім	я́нкавіцкай	я́нкавіцкім	я́нкавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Я́нкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Янка́нцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Я́нкаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

я́нкі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Янкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

янкіфо́бія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Я́нкішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы