пхы́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| пхы́канне | |
| пхы́кання | |
| пхы́канню | |
| пхы́канне | |
| пхы́каннем | |
| пхы́канні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэнніпхы́каць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| пхы́каю | пхы́каем | |
| пхы́каеш | пхы́каеце | |
| пхы́кае | пхы́каюць | |
| Прошлы час | ||
| пхы́каў | пхы́калі | |
| пхы́кала | ||
| пхы́кала | ||
| Загадны лад | ||
| пхы́кай | пхы́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пхы́каючы | ||
Крыніцы: