Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а е ё і л н о р с т у ф х ц ч ш ы э ю я ’

а е ё і у я

Пнё́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Пнё́ва
Р.	Пнё́ва
Д.	Пнё́ву
В.	Пнё́ва
Т.	Пнё́вам
М.	Пнё́ве

пнё́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пнё́вы	пнё́вая	пнё́вае	пнё́выя
Р.	пнё́вага	пнё́вай пнё́вае	пнё́вага	пнё́вых
Д.	пнё́ваму	пнё́вай	пнё́ваму	пнё́вым
В.	пнё́вы (неадуш.) пнё́вага (адуш.)	пнё́вую	пнё́вае	пнё́выя (неадуш.) пнё́вых (адуш.)
Т.	пнё́вым	пнё́вай пнё́ваю	пнё́вым	пнё́вымі
М.	пнё́вым	пнё́вай	пнё́вым	пнё́вых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.