Verbum

анлайнавы слоўнік

ні́ц

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
ні́ц	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

ніцава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ніцава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ніцава́ны	ніцава́ная	ніцава́нае	ніцава́ныя
Р.	ніцава́нага	ніцава́най ніцава́нае	ніцава́нага	ніцава́ных
Д.	ніцава́наму	ніцава́най	ніцава́наму	ніцава́ным
В.	ніцава́ны (неадуш.) ніцава́нага (адуш.)	ніцава́ную	ніцава́нае	ніцава́ныя (неадуш.) ніцава́ных (адуш.)
Т.	ніцава́ным	ніцава́най ніцава́наю	ніцава́ным	ніцава́нымі
М.	ніцава́ным	ніцава́най	ніцава́ным	ніцава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

ніцава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ніцава́ны	ніцава́ная	ніцава́нае	ніцава́ныя
Р.	ніцава́нага	ніцава́най ніцава́нае	ніцава́нага	ніцава́ных
Д.	ніцава́наму	ніцава́най	ніцава́наму	ніцава́ным
В.	ніцава́ны (неадуш.) ніцава́нага (адуш.)	ніцава́ную	ніцава́нае	ніцава́ныя (неадуш.) ніцава́ных (адуш.)
Т.	ніцава́ным	ніцава́най ніцава́наю	ніцава́ным	ніцава́нымі
М.	ніцава́ным	ніцава́най	ніцава́ным	ніцава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

ніцава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

ніцава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ніцало́ззе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ні́цам

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
ні́цам	-	-

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

ні́цасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.